Аб крыжы ,,які расце " на Барысаглебскіх могілках сталі казаць яшчэ ў другой палове 20 стагоддзя. Існуе легенда, што крыж гэты выявіў нейкі Ян. Аднойчы, плывучы па рацэ, ён убачыў крыж, і падумаў, што ён драўляны і яго змыла вадой з магілы. Але калі ён стаў яго падымаць, крыж апынуўся каменным. У тыя часы рэлігійных людзей каралі, расказаць пра гэта ён не мог, баючыся пакарання ўладаў, і таму закапаў крыж на Барыса-Глебскіх могілках. З 1956 года крыж стаў паступова выходзіць з зямлі. Ужо да 1997 года ля крыжа была бачная вярхушка і частка правага крылца. У 2001 годзе выйшла і левае крылца крыжа. У гэтым жа годзе, зімой, пры тэмпературы 5-15 градусаў ніжэй за нуль у радыусе 3,5 метраў растаў увесь снег, і стаялі лужыны. Гэта з'ява доўжылася каля 15-16 дзён і потым знікла. Пазней, крыж стаў не толькі выходзіць з зямлі, але і расці ўшыркі. У 2004 годзе шырыня крыжа складала 28 сантыметраў, у 2007 годзе – 34, у 2009 – да 35,5 сантыметраў. Па гэтай прычыне крыж і называюць ,,які расце". Пасля 2009 года крыж перастаў расці ўшыркі і толькі паступова выходзіць з зямлі. Людзі, якія прыходзяць да яго з верай, як да крыніцы ласкі, просяць у яго дапамогі.
О ,,растущем" кресте на Борисоглебском кладбище стали говорить еще во второй половине 20 века. Существует легенда, что крест этот обнаружил некий Иоанн. Однажды, плывя по реке, он увидел крест, и подумал, что он деревянный и его смыло водой с могилы. Но когда он стал его поднимать, крест оказался каменным. В те времена религиозных людей карали, рассказать об этом он не мог, боясь наказания властей, и поэтому закопал крест на Борисо-Глебском кладбище. С 1956 года крест стал постепенно выходить из земли. Уже к 1997 году у креста была видна верхушка и часть правого крылышка. В 2001 году вышло и левое крылышко креста. В этом же году, зимой, при температуре 5-15 градусов ниже нуля в радиусе 3,5 метров растаял весь снег, и стояли лужи. Это явление длилось около 15-16 дней и потом исчезло. Позже, крест стал не только выходить из земли, но и расти вширь. В 2004 году ширина креста составляла 28 сантиметров, в 2007 году – 34, в 2009 – до 35,5 сантиметров. По этой причине крест и называют ,,растущим". После 2009 года крест перестал расти вширь и только постепенно выходит из земли. Люди, приходящие к нему с верой, как к источнику благодати, просят у него помощи.
The "growing" cross at the Borisoglebsky cemetery began to be talked about in the second half of the 20th century. There is a legend that this cross was discovered by a certain John. One day, while swimming on the river, he saw a cross, and thought that it was wooden and it was washed away by water from the grave. But when he began to lift it, the cross turned out to be stone. At that time, religious people were punished, he couldn't tell about it, fearing the punishment of the authorities, and therefore buried the cross at the Boriso-Glebsky cemetery. Since 1956, the cross began to gradually come out of the ground. By 1997, the top and part of the right wing of the cross were visible. In 2001, the left wing of the cross was also released. In the same year, in winter, at a temperature of 5-15 degrees below zero, all the snow melted within a radius of 3.5 meters, and there were puddles. This phenomenon lasted about 15-16 days and then disappeared. Later, the cross began not only to come out of the ground, but also to grow in breadth. In 2004, the width of the cross was 28 centimeters, in 2007 – 34, in 2009 – up to 35.5 centimeters. For this reason, the cross is called "growing". After 2009, the cross stopped growing in breadth and only gradually comes out of the ground. People who come to him with faith, as a source of grace, ask him for help.
